Pyreneeën, oef…

Vandaag de eerste etappe en naar het schijnt meteen een van de zwaarste, over de Pyreneeën. De hoge route Napoleon werd ontraden, vanwege dikke pakken sneeuw die daar nog lagen, dus ik moest genoegen nemen met de ‘lage’ variant via Valcarlos. Met een top op 1057 meter hoog was ik stiekem blij dat we noodgedwongen deze route moesten nemen. Het begin was voornamelijk langs de weg, dus landschappelijk niet bijster interessant. De stukjes weg van de weg waren wel meer dan de moeite waarde.

In het begin liep het tamelijk langzaam omhoog en dacht ik dat het een makkie zou worden. Maar zoals te verwachten zat het venijn in de staart. De piek bij Puerto de Ibaneta op 1057 was een echte kuitenbijter.

Echt zo een waarbij je steeds denkt de top te zien maar als je er bent, blijkt het nog verder omhoog te gaan. Niet zo goed voor de moraal, maar des te meer lonend aan het eind. Tijdens deze laatste klim in contact gekomen met een oudere Braziliaan, Edgar, die ik al kende van de eerste overnachting. Samen kwamen we aan op onze eindbestemming Roncevalles.