‘Hippiealbergue’ in La Faba

Ik probeer qua albergues wat afwisseling te zoeken. Op de dag van de klim van de O’Ceibrero (de laatste serieuze horde voor Galicië met een hoogte van 1600 meter!) stuitte ik op het gehucht La Faba. Tijd voor een pauze, om even te wachten op loopmaatje Michel. Een van de twee albergues zag er aantrekkelijk uit. Een heerlijk terras in de zon, fijne Braziliaanse muziek en een aangenaam gezelschap. Ik voegde mij erbij (in de schaduw, want nog tamelijk verhit van de klim) Op het terras zaten David, een Brit ver voor op zijn schema die besloten had die dag in La Faba te blijven. Janet, een Amerikaanse en Koos uit Amsterdam. Zij wilden nog door naar O Ceibrero. Na een poosje kwam loopmaatje Michel meer dood dan levend boven en besloten we in La Faba te blijven.

De eigenaresse van de albergue, een beetje een alternatief type, liet de accommodatie zien. Eenvoudig, maar schoon, met een Frans toilet. Ze boden een vegetarische maaltijd en een gezamenlijke tai chi les voor de gasten. Ik was om, maar Michel zag het niet zitten. Na veel wikken en wegen besloot hij toch voor de andere albergue in La Faba te gaan. Een groter contrast kon er geloof ik niet zijn. Zijn albergue werd gerund door een Duits echtpaar. Keurig netjes met regels voor ongeveer alles. Ondertussen wilde ik in mijn albergue nog wat wassen. “Zal ik de wasmachine pakken?”, vroeg de eigenaresse met een brede glimlach. Ze kwam terug met een wasbord, waar ik in de fontein op het pleintje mijn ondergoed gewassen heb. Tja, hoeveel heb je nodig in het leven?

Later toen we wat aan het drinken waren na de Tai Chi les, kwamen we de Duitse tegen. Ze probeerde ons over te halen naar haar albergue te gaan. Die was veel toch beter dan die Hippiealbergue, zei ze. Mij had ze niet overtuigd. Ik heb een heerlijk diner, avond en nacht gehad in mijn “hippiealbergue”.

Wassen op de primitieve manierTai Chi in een herberg in La Dana